S
SoruCevap
Kaç eylemlik bir savaş bu aşk?
Yüz görümlüğü, beşi bir yerde gibi duruyor her cümlen, bahar bahar açmış göğsün orta yerinde…
Gördüm…
Hüzün çöreklenmiş bir bakışın, duvar diplerine sindirten acizliği anımsatan bir çaresizliğin duyulmayan çığlığı gibi duruyordun, karalanmış sayfalar içinde…
Ses versem duymayacak kadar derin bir hüzne daldırılmış bakışın ve el versem, elime uzanamayacak kadar diplerinde kaldığın hayatın isyan yüzündeydi yüzün…
Sustum…
Gördüklerimi görmemiş olmayı dileyecek kadar sustum…
Susanlara isyanla geçirdiğim ömrümün her çığlık anına ihanet edercesine sustum ….
Ve susmanın ne acımasız bir eylem olduğunu anladığımda susanlara artan öfkemle bozdum sessziliği çoğaltan herşeyi …
Herkesi ve her sesi…
Ağladım…
Öylesine bir isyanın eşiğinden dönüyordum ki; bildik tüm aynalar paramparça oluyordu inanç yüzlü bakışlarda…
Kime baksam ben, kime baksam ayna, hangi aynaya baksam paramparça…!
Gözbebeklerime baktığım yere batan cam kırıklarıydı, öfkeli bulutları yağmuruna kavuşturan…
Bir damla… Bir damla daha…
Yağmur yaş olup, oluk oluk akıyordu zamanda… .
Her olukta biraz kan, biraz tuz…
çokça keder doluyordu sokaklar…
Dur/ul/dum…
Sokak aralarında anaforlara tutulmuş, yüreği fırtınadan sağ çıkarmanın telaşı düşerken us’a,düşünceli düşünceler hayat öpücüklerine boğuyordu yürekten yaralı çıkmış her duyguyu ve mantıklı köşelere çekiyordu her birini güvenli döşeklere yatırmanın özlemiyle…
Yağmur durduğunda durulmuştu herşey …
Dupduru bir bakışın aynasında ilk kez parçalanmayan bir yüzle uyanılıyorken güne, ışık kırılmalarını yansıtmayan yeni bir aynanın keşfi yaşanıyordu gülümseyişler içinde…
Gülümsedim…
İçten bir gülümseyişin ne çok yaralıyı hayata döndürüşüne şahit kılınmış hayat oyununda, yarasına tebessüm basan bir gaziydim artık …
Aşkın gazabından sağ çıkmayı başaran…
Kaç eylemlik bir savaştı baksana…
Gördüğü ateşe, susarak atlayan ve ağladıkça durulan bir tebessümün hikayesiymiş uğruna kıyasıya savaşılan…… ..
Yüz görümlüğü, beşi bir yerde gibi duruyor her cümlen, bahar bahar açmış göğsün orta yerinde…
Gördüm…
Hüzün çöreklenmiş bir bakışın, duvar diplerine sindirten acizliği anımsatan bir çaresizliğin duyulmayan çığlığı gibi duruyordun, karalanmış sayfalar içinde…
Ses versem duymayacak kadar derin bir hüzne daldırılmış bakışın ve el versem, elime uzanamayacak kadar diplerinde kaldığın hayatın isyan yüzündeydi yüzün…
Sustum…
Gördüklerimi görmemiş olmayı dileyecek kadar sustum…
Susanlara isyanla geçirdiğim ömrümün her çığlık anına ihanet edercesine sustum ….
Ve susmanın ne acımasız bir eylem olduğunu anladığımda susanlara artan öfkemle bozdum sessziliği çoğaltan herşeyi …
Herkesi ve her sesi…
Ağladım…
Öylesine bir isyanın eşiğinden dönüyordum ki; bildik tüm aynalar paramparça oluyordu inanç yüzlü bakışlarda…
Kime baksam ben, kime baksam ayna, hangi aynaya baksam paramparça…!
Gözbebeklerime baktığım yere batan cam kırıklarıydı, öfkeli bulutları yağmuruna kavuşturan…
Bir damla… Bir damla daha…
Yağmur yaş olup, oluk oluk akıyordu zamanda… .
Her olukta biraz kan, biraz tuz…
çokça keder doluyordu sokaklar…
Dur/ul/dum…
Sokak aralarında anaforlara tutulmuş, yüreği fırtınadan sağ çıkarmanın telaşı düşerken us’a,düşünceli düşünceler hayat öpücüklerine boğuyordu yürekten yaralı çıkmış her duyguyu ve mantıklı köşelere çekiyordu her birini güvenli döşeklere yatırmanın özlemiyle…
Yağmur durduğunda durulmuştu herşey …
Dupduru bir bakışın aynasında ilk kez parçalanmayan bir yüzle uyanılıyorken güne, ışık kırılmalarını yansıtmayan yeni bir aynanın keşfi yaşanıyordu gülümseyişler içinde…
Gülümsedim…
İçten bir gülümseyişin ne çok yaralıyı hayata döndürüşüne şahit kılınmış hayat oyununda, yarasına tebessüm basan bir gaziydim artık …
Aşkın gazabından sağ çıkmayı başaran…
Kaç eylemlik bir savaştı baksana…
Gördüğü ateşe, susarak atlayan ve ağladıkça durulan bir tebessümün hikayesiymiş uğruna kıyasıya savaşılan…… ..